2014-2015 So it ends where it began

[เขียนเรื่อยเปื่อย] จาก Cup of China ถึง World Championships

(**คำเตือน ความเรียงนี้มีเนื้อหาที่ยาวมาก โปรดใช้ความอดทนในการอ่าน)

ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดีย้อนหลัง กับผู้ชนะรายการ World Figure Skating Championship 2015 ประเภทบุคคลชาย ที่เสร็จสิ้นไปเมื่อวันที่ 29 มีนาคมที่ผ่านมา ที่เมืองเซี้ยงไฮ้ ประเทศจีน โดยเหรียญทองตกเป็นของ ฮาร์เวียร์ เฟอร์นันเดซ (Javier Fernandez) จากสเปน เหรียญเงิน ยูซุรุ ฮะนิว (Yuzuru Hanyu) จากญี่ปุ่น และเหรียญทองแดง เดนิส เทน (Denis Ten) จากคาซัคสถาน

ด้วยความที่ จขบ. เป็นติ่งน้องนิวอย่างโจ้งแจ้งมาตั้งแต่โอลิมปิกปีที่แล้ว พอเห็นผลการแข่งแบบนี้ งานนี้เลยสตันไปซะหลายวัน ตั้งสติมาเขียน blog ช้าไปหน่อย แฮร่~ แต่จริงๆ เราก็ดีใจกับผู้ชนะทุกคนนะคะ ในฐานะที่ชื่นชอบกีฬา (เน้นนักกีฬาชาย) ชนิดนี้ ถึงจะมีใครที่เชียร์เป็นพิเศษ แต่ก็ไม่ได้มีอคติกับท่านอื่นจนอยากให้ใครแพ้ค่ะ เสียดายที่เพราะมันเป็นการแข่งขัน ถึงจะรักทุกคนแต่ผู้ชนะก็มีได้คนเดียว ช่วยไม่ได้จริงๆ ที่ต้องมีใครหลายๆ คนพลาดหวัง

ความจริงแล้วนี่ไม่ใช่ครั้งแรกของฤดูกาลนี้ที่ฮะนิวจะต้องประสบกับความพ่ายแพ้ เพียงแต่เมื่อมองย้อนกลับไปแล้ว... เส้นทางของแชมป์โอลิมปิกในฤดูกาลนี้นอกจากจะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ยังจะมีขวากหนามขวางอยู่ตลอดทางอีกต่างหาก เล่นเอาเจ็บเนื้อเจ็บตัว สะบักสะบอม แล้วก็ลงท้ายที่โรงพยายาบาลทุกที... (นี่ไม่ได้พูดเว่อร์เลยจริงๆ นะ)

 ตามกำหนดการแข่งเดิมของฮะนิวในฤดูกาลใหม่นั้น รายการแรกคือ Finlandia Trophy ที่ฟินแลนด์ในเดือนตุลาคม ติ่ง(จขบ.) ก็เฝ้ารอ... แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อมีข่าวแจ้งออกมาว่าฮะนิวต้องถอนตัวจากการแข่ง เนื่องจากอาการบาดเจ็บที่หลัง จะด้วยเพราะใช้ร่างกายหนักมาก เพราะออกงาน Ice Show ถี่เกินไป หรือเป็นอาการบาดเจ็บเรื้อรัง ก็คงจะผสมปนเปกันไป เพราะฉะนั้น ฤดูกาล 2014-2015 ของฮะนิวจึงได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการเมื่อปลายเดือนพฤศจิกายน 2014 ในรายการ Grand Prix Series: Cup of China 2014 ที่เซี้ยงไฮ้ ใกล้ๆ บ้านเรานี่เอง...

ในรอบโปรแกรมสั้นฮะนิวทำผลงานได้ไม่ค่อยเป็นที่น่าพอใจ (ของฮะนิวเอง) สักเท่าไหร่ ด้วยการกระโดดพลาดหนึ่งครั้ง และทำ combination (การกระโดดแบบต่อเนื่อง) ไม่สำเร็จ รั้งตำแหน่งที่ 2 ในการแข่งวันแรก ซึ่งหลายคนก็เชื่อว่าฮะนิวจะต้องกลับมาทวงตำแหน่งที่ 1 คืนได้ในวันต่อมาอย่างแน่นอน

แต่ใครจะไปคาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้สถานการณ์พลิกผันยิ่งกว่าเดิมซะอีก เมื่อฮะนิวสเก็ตไปข้างหลังแล้วไปชนกับเหยียนฮั่น (Han YAN) นักสเก็ตเจ้าถิ่นเข้าในช่วงซ้อมหกนาทีก่อนที่จะแข่ง...  ฮะนิวกระเด็นไปไกล  คางกระแทกพื้น หัวแตก เลือดอาบ ซ้ำยังถูกชนเข้าที่ท้อง T-T ถ้าจะต้อง Replay คลิปที่อยู่ใน youtube หรือ dailymotion ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ดูจะโหดร้ายเกินไป เพราะที่ร้ายไปกว่านั้นก็คือ ฮะนิว (และฮั่น) ยังคงตัดสินใจจะแข่งต่อแม้ว่าเสียงใครต่อใครจะบอกว่าควรถอนตัวซะดีกว่า เอาเป็นว่าใครที่ดูอยู่ในสนามตอนนั้น หรือคนที่ดูถ่ายทอดสดในวันนั้น หรือว่าจะเป็นคนที่มาดูคลิปการแข่งย้อนหลังต่างก็ต้องร่ำไห้เพราะความสงสารในชะตากรรม พร้อมๆ กับคารวะหัวใจนักสู้ของน้องนิว (และน้องฮั่น) ไปในขณะเดียวกัน //นอกจากนี้ยังมีความรู้สึกว่าอยากล็อคตัวพาส่งโรงพยาบาลเดี๋ยวนั้นเลย!

ถึงแม้ว่าผลการแข่งรวมในครั้งนั้นฮะนิวจะได้เหรียญเงิน (มาแบบงงๆ จนน้ำตาท่วม kiss & cry กันไป)  ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้อยู่รอรับรางวัลเพราะถูกหามตัวส่งโรงหมอทันทีที่ประกาศะแนนเสร็จ แต่คือร่างกายน้องก็บอบช้ำมากซะเหลือเกินแล้ว ช้ำมากซะจนคิดว่า 2014-2015 ของฮะนิวจะจบลงแค่นี้กระมัง... แต่... แต่พ่อยอดมนุษย์กระดูกเหล็กของเราก็หาญกล้าที่จะประกาศออกมาว่าตัวเองจะลงแข่ง Grand Prix Series รายการต่อไป คือ NHK Trophy 2014 ที่จะจัดที่บ้านเกิดของตัวเองนั่นแหละ ท่ามกลางเสียงครางฮืออื้ออึงบวกกับคำทัดท้านทักท้วงของแฟนคลับ น้องนิวผู้มีเวลาพักฟื้นร่างกาย + ฝึกซ้อม (เบาๆ) รวมเบ็ดเสร็จแค่ 2 อาทิตย์กว่าๆ เท่านั้น ก็ comeback สู่สนามอีกครั้ง และความดื้อดึง ดึงดัน ดันทุรังทั้งหมดที่ทำไปนี้ก็เชื่อว่า,, เพราะน้องนิวต้องการเก็บคะแนน Grand Prix Series ทั้ง 2 รายการ เพื่อให้ตัวเองได้เข้าไปป้องกันแชมป์ Grand Prix Final นั่นเอง...

(**Grand Prix Final คือการคัดเลือกนักกีฬาที่ทำคะแนนใน Grand Prix Series ได้ดีที่สุด 6 อันดับ มาแข่งกันเพื่อหา the best of the best โดยที่นักกีฬาทุกคนจะต้องลงแข่งทั้งหมด 2 จาก 6 รายการ - ตามที่สมาคมฯ ในประเทศของตนกำหนดให้)

ด้วยการรับปากโค้ชว่าจะลดความอยากของโปรแกรมลงมา เพื่อให้กระโดดง่ายขึ้น ไม่หักโหมจนเกินไป ฮะนิวจึงได้รับอนุญาตให้ลงแข่ง NHK Trophy  ได้ตามต้องการ แต่ถึงอย่างนั้น จขบ. ก็ไม่ค่อยเชื่อใจน้องเท่าไหร่เลยค่ะ... เรื่องการเป็นที่หนึ่ง การเอาชนะอะไรนี่ของชอบเค้าอยู่แล้ว ฮะนิวจะคิดจริงๆ เหรอว่าเล่นแค่พอผ่านก็ได้? เอาแค่ผ่านเข้าไปเป็นอันดับสุดท้ายก็ยังดี จขบ. ไม่คิดเช่นนั้นค่ะ

ไม่ว่าผลคะแนนจะเป็นอย่างไร สิ่งที่เราจะเห็นเสมอคือรอยยิ้มแบบนี้...

แต่จากผลรอบ Short program ที่ได้อันดับที่ 5 และรอบ Free skating ได้อันดับที่ 3 ซึ่งทำให้ผลรวมออกมาได้ที่ 4 เพียงพอสำหรับการได้ไป Final เป็นลำดับที่ 6... จากที่ไม่คิดก็ต้องคิดแล้วล่ะ แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจแทน เพราะรู้ว่าฮะนิวเองก็คงผิดหวังและเสียใจเหมือนกันที่ไม่สามารถทำผลงานที่ดีที่สุดออกมาสู่สายตาผู้ชมได้ combination ที่เคยพลาด ก็ยังพลาดอยู่... scene ที่น้องยืนน้ำตาเอ่ออยู่ข้างสนาม ปรบมือให้ผู้ชนะทั้ง 3 คน และร้องเพลงชาติญี่ปุ่นไปพร้อมๆ กับเจ้าของเหรียญทอง (Daisuke Murakami) และเหรียญทองแดง (Takahito Mura) เป็นภาพที่ปวดหัวใจมาจนถึงทุกวันนี้เลยล่ะค่ะ

เป็นห่วงน้องก็เป็นห่วง อยากเห็นน้องแข่งต่อรึก็อยาก...  จาก NHK แค่อาทิตย์เดียวน้องก็มุ่งหน้าจากญี่ปุ่นมาถึงบาร์เซโลน่าจนได้ ด้วยความที่คะแนนรั้งท้ายเพื่อนเลยต้องสเก็ตรอบ Short program เป็นคนแรก (ซึ่งส่วนมากแล้วคนที่จะทำคะแนนท๊อปๆ มักสเก็ตเป็นคิวท้ายๆ) กลายเป็นว่า น้องให้สัมภาษณ์ว่าดีใจมากที่ได้ลงสนามเป็นคนแรก และไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานมากแล้ว... (ก็น้องเก่งไง ถูกจับไปอยู่กลุ่มท้ายๆ ตลอด) ไอ้เราก็ลุ้นตัวโก่ง ในรอบนี้น้องก็ยังไม่สามารถทำ combination ได้เหมือนเดิม แต่ที่ต่างคือน้องดูมีความสุขมาก (ทั้งที่ล้ม) ตั้งแต่เปิดฤดูกาลมา เพลง Chopin Ballade No.1 เวอร์ชั่น GPF2014 นี่ไพเราะจับจิตจับใจที่สุดเลย... และเพราะสเก็ตด้วยรอยยิ้ม มีความสุขขนาดนั้น น้องเลยทำคะแนนสูงลิ่ว ชนิดที่ว่า 5 คนที่เหลือที่มาลงสนามต่อไม่มีใครสู้ได้ ดูเหมือนฤดูกาลที่ทุกข์ยากของน้องได้ผ่านพ้นไปแล้วยังไงยังงั้น เพราะในรอบ Free skating ฮะนิว ยูซุรุ ก็ยังสเก็ตเพลง Phantom of the Opera ไปด้วยรอยยิ้ม และถึงแม้ท้ายที่สุด combination จะล้มระเนระนาดอีกตามเคย แต่จุดนี้ไม่มีอะไรหยุดน้องจากการเป็นแชมป์สมัยที่ 2 ได้อีกแล้ว น้องป้องกันแชมป์ได้สำเร็จ เย่! //กรี๊ดลั่นบ้านตอนตีสองค่ะ

เป็นอันว่าความดื้อของน้องก็ให้ผลดีเลิศอย่างที่น้องต้องการแล้ว (การป้องกันแชมป์ GPF) ภาระหน้าที่ที่สำคัญรองลงมาจากการป้องกันแชมป์โลกก็คือ ต้องป้องกันแชมป์ญี่ปุ่นให้ได้เป็นสมัยที่ 3 ซึ่งฮะนิวก็ไม่ทำให้ผิดหวังค่ะ ถึงจะขลุกขลักไปบ้าง เสียหลักนิดหน่อยตอน combination (แต่ก็ประคองตัวไม่ให้ล้มได้ใน Short program)  ล้มหนึ่งครั้งตอนกระโดด quad ในรอบ Free Skating แต่เหรียญทองก็ไม่รอดมือน้องไปได้ น้องโชมะ (Shoma Uno) ก็ได้เหรียญเงินไป ส่วนโคคุง (Takahiko Kozuka) ก็ได้เหรียญทองแดง...

แต่... แต่ถ้ากำลังวางใจว่าเคราะห์กรรมของน้องได้หมดไปแล้วล่ะก็ อย่าเพิ่งค่ะ... เพราะหลังจากวันที่ได้แชมป์สมัยที่ 3 มาก็มีข่าวอีกระลอกว่าน้องเข้ารับการตรวจที่ท้อง (เพราะปวดเรื้อรังมาตั้งแต่ GPF -อดทนมากลูกเอ๊ย) และผลก็ออกมาว่าน้องเป็นโรคประหลาด สะดือติดเชื้อ อักเสบ ต้องเข้ารับการผ่าตัดด่วนๆ จากนั้นก็ต้องอยู่แต่ในโรงพยาบาลเป็นอาทิตย์ ถึงกลับมาพักฟื้นที่บ้านก็ห้ามซ้อมค่ะ สรุปใช้เวลาพักฟื้นรวมๆ แล้ว เป็นเดือน... หืมมมม??  ตอนนั้นใกล้จะสิ้นปีแล้ว และ World Championship ก็จะแข่งเดือนมีนาน่ะค่ะ ทีนี้จะมีเวลาซ้อมทันม้ายยย นี่ยังไม่นับปัญหาที่ว่า Training base ของน้องอยู่ที่แคนาดา แต่ระหว่างเวลาที่พักต้องอยู่บ้านที่ญี่ปุ่น ต้องห่างไกลขุ่นโค้ชอีกนะ...  ชีวิตกลับมาลำเค็ญเหมือนเดิมอีกจนได้สิน่า! จนสันนิษฐานได้ว่านี่ต้องเป็นปีชงของน้องแหงๆ

ก่อนหน้านี้เคยคิดว่าไม่ต้องแข่งกรังปรีซ์ก็ได้นะ เก็บแรงไว้แข่งแชมป์โลกก็ได้นะ... (แต่คือประเทศจะส่งน้องไปเป็นตัวแทนได้เยี่ยงไรถ้าน้องไม่ได้มีผลงานระหว่าฤดูกาลเลย??) มาตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจว่าแล้วจะแข่งชิงแชมป์โลกได้เหรอ? อุตส่าห์ตัดสินใจไม่ลงแข่งชิงแชมป์สี่ทวีป (Four Continents Championships) ที่เกาหลีเพื่อใช้เวลาเตรียมตัวอย่างเต็มที่ แต่พอหลังจากหมออนุญาตให้ลงซ้อมได้เท่านั้นแหละ... หักโหม เร่งตัวเองมากเกิ๊น จนข้อเท้ามีปัญหาอี๊กกกก พักอี๊กกกก... โอยยยยยย... น้องต้องเข้าวัดเข้าวาบ่อยๆ กว่านี้หน่อยแล้วนะคะ

มันเป็นช่วงเวลาที่หดหู่มาก ในฐานะแฟนคลับห่างๆ... ฤดูกาลนี้มันช่างยาวนาน และหนักหนาสาหัสซะเหลือเกิน T-T ความรู้สึกประมาณต้องนั่งมองลูกชายเจ็บตัวครั้งแล้วครั้งเล่า (โอ๊ย เว่อรรรร์) จนอยากจะพูดเลยว่า "เลิกเถอะลูก แม่ทนไม่ไหวล๊าวววว" แต่ในที่สุดเราก็ได้รับข่าวดี (รึเปล่า?) ว่าน้องสามารถ และจะเข้าแข่งขันชิงแชมป์โลกที่เซี้ยงไฮ้แน่นอน... จากความคิดที่ว่า 2014-2015 อาจจะจบลงแค่ที่เซี้ยงไฮ้ คิดว่าอาจจะหมดหวังกับ NHK แล้วก็ไป Final ไม่ได้โดยปริยายแล้ว จะแชมป์อะไรก็ไม่ต้องหวังทั้งสิ้น แต่พอเห็นน้องลงซ้อมที่เซี้ยงไฮ้อีกครั้ง,, ที่สนามเดิมที่น้องเคยมาประสบอุบัติเหตุนองเลือด นี่มันมากกว่าที่เคยคิดไว้มาไกลมากๆ อยู่แล้ว สิ่งที่ดีที่สุดคือน้องสามารถเอาชนะความกลัวที่ฝังใจ แล้วสเก็ตในรอบ Short program  ออกมาด้วย combination ที่สมบูรณ์แบบ,, ไม่ล้มอีกต่อไปแล้ว โดยที่ตลอดเวลาที่ฝึกซ้อมอยู่ที่ญี่ปุ่น น้องไม่ได้ซ้อมกับโค้ชแต่ฝึกด้วยตัวเอง... บางที เราอาจจะหวังอะไรได้อีกสักหน่อย... อย่างเช่น แชมป์สมัยที่สอง มั้ย?

สีหน้า (แวบแรก) หลังจากเห็นคะแนนของคู่แข่ง ที่แซงขึ้นมาซิวแชมป์ไปจากมือ

แต่ฤดูกาลนี้ก็ไม่ได้เมตตาน้องนิวขนาดนั้น... อย่างที่ได้บอกไว้ตั้งแต่ตอนต้นว่าน้องทำได้เพียงเหรียญเงินเท่านั้นค่ะ ที่พูดมาซะยาวยืดก็เพื่อจะเน้นย้ำว่าฤดูกาลนี้ "โหดร้าย" กับน้องมากจริงๆ จินตนาการว่าถ้าตัวเองต้องเจอแบบนี้คงจะถอดใจยอมแพ้ตั้งแต่นอนหงายเลือดอาบอยู่บนพื้นน้ำแข็งแล้วแน่ๆ แต่การตัดสินใจของเด็กหนุ่มที่เพิ่งจะอายุแค่ 20 อย่างน้อง มันพาน้องมาได้ไกลขนาดนี้... ถึงผลลัพธ์จะไม่เป็นอย่างที่หวังไว้ทุกอย่าง แต่ประสบการณ์ที่น้องต้องผ่านพบตลอดทั้งฤดูกาลนี่มัน...  ประเมินค่าไม่ได้เลย (แต่ทางที่ดีก็อย่าเจอบ่อยเลยนะ ติ่งหัวใจจะวายอ่ะค่ะ) ขอให้น้องทิ้งความขมขื่นไว้ที่เซี้ยงไฮ้ ทิ้งไว้แค่ 2014-2015 แล้วเดินหน้าพยายามต่อไป  น้องเข้มแข็งอยู่แล้ว,, แต่ติ่งตัวน้อยๆ (ที่สูงอายุ) คนนี้หวังว่าน้องจะ Come back stronger than ever อนาคตยังอีกยาวไกลลูกเอ๊ย... //ลูบหัวนิวอย่างเอ็นดู

รู้สึกเหมือนเขียนสารคดีเลย 555 มีเรื่องของนิวที่อยากจะเขียนอีกเยอะแยะมากมาย แต่หลังจากนี้ก็ไม่รู้จะเริ่มจากไหนก่อนดีแล้ว... บางทีก็เขียนข้ามๆ ลืมรายละเอียดสำคัญๆ ไปบ้าง (ที่ยาวขนาดนี้ยังไม่ละเอียดอีก? อืมมมม...) ก็ค่อยๆ เขียนไปเนอะ ต่อให้มีคนอ่านแค่คนเดียว (จขบ. เอง) แต่การได้เขียนคือ ฟินนนนนน มากแล้วค่ะ

ありがとうございました！

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share

Sign up here with your email