Interview with Canon โฆษณามาเนียนๆ (part 2/3)

[บทสัมภาษณ์] ต่อเนื่องจากความเดิม ตอนที่แล้ว
ต้นฉบับ ภาษาญี่ปุ่น โดย Yoshie Noguchi (Sport Writer)
Cr. English Translation: Chibura's FB / Source: yuzu-ice's Tumblr

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เมื่อวันที่ 29 มีนาคม 2015 ณ เซี่ยงไฮ้ ประเทศจีน

"โล่งใจที่ได้เจอทุกคน" เมื่อมาถึงเซี่ยงไฮ้
ซ้อมอย่างเป็นทางการ (official practice) "กังวลกับคนรอบข้าง"

Q: ในที่สุดคุณก็มุ่งหน้ามาที่ World Championships ครั้งนี้ และได้พบเพื่อนๆ ของคุณอีกครั้งที่เซี่ยงไฮ้สินะคะ...

โล่งใจมากเลยครับที่ได้เจอทุกคน โค้ช Brian เองก็ดูจะโล่งใจเหมือนกัน และพอถึงตอนที่เขาเห็นผมซ้อม เขาก็บอกว่า "ถ้าเป็นอย่างนี้ล่ะก็ โอเคเลย" คำพูดนั้นทำให้ผมมั่นใจครับ ผมมีความสุขจริงๆ ที่เราทุกคนได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้งที่นี่

Q: ตอนที่ต้องฝึกซ้อมโดยลำพังนี่รู้สึกเหงาบ้างไหมคะ?

ผมสามารถซ้อมกับเพลงได้อย่างอิสระ เพราะฉะนั้นไม่ถือว่าเป็นข้อเสียเปรียบเลยครับ (T/N นัยว่าไม่เหงา) โค้ชจะคอยถามอย่างเป็นห่วงว่า "เธอสร้างแรงจูงใจให้ตัวเองได้ไหม?" (T/N สามารถแซะตัวเองให้ลุกขึ้นมาซ้อมได้อย่างสม่ำเสมอหรือเปล่า?) แต่ก็พูดอีกประมาณว่า "แต่เธอคือยูซุรุ... เธอทำได้อยู่แล้ว"... ใช่ครับ ผมสามารถพาตัวเองมาถึงจุดพีคได้ในการแข่ง World Championships

Q: จากที่ไม่ได้มาซ้อมกับนักสเก็ตคนอื่นๆ มานาน แล้วพอมาคราวนี้... ความเร็วของพวกเขามีอิทธิพลสำหรับคุณหรือเปล่าคะ? (T/N ถามว่า "กลัวมั้ย?" แบบสุภาพ)

ครับ ตอนที่ซ้อมรอบ public (การซ้อมที่เปิดให้คนทั่วไปเข้าชม) ผมก็กังวลนิดๆ นะ... เพราะทั้ง Takahiko Kozuka, Takahito Mura, Michal Brezina, Dennis Ten และ Javier ก็อยู่ตรงนั้น แล้วยังสเก็ตกันด้วยความเร็วสูง แน่นอน ผมก็ต้องคิดนิดนึงล่ะว่า "ที่นี่เซี่ยงไฮ้นะ ที่ที่ผมเคย...(ประสบอุบัติเหตุ)" ด้วยเหตุนี้ผมถึงไม่สามารถเพ่งสมาธิไปที่การสเก็ตได้อย่างเต็มที่

Q: รู้สึกอย่างไรบ้างคะ ตอนอยู่กับคุณ Fernandez ?

ถึงในซีซั่นนี้ผมจะไม่ค่อยได้ซ้อมกับ Javier เลย แต่พอได้มาซ้อมด้วยกันตอน public practice ผมก็ค่อยๆ รู้สึกเหมือนที่เคยนะครับ เหมือนที่เราเคยซ้อมด้วยกันทุกวันๆ นั่นแหละ... และโค้ชก็อยู่ด้วย คอยมองดูเราทั้งสองคน... (จขบ. รู้สึกฟินแปลกๆ กับคำตอบนี้ค่ะ //แปลไปจิกคีย์บอร์ดไป)

ขาด sense ในการแข่งขัน, หวั่นไหวไปตามสถานการณ์

พลาดการกระโดดหมุน 4 รอบทั้ง Short และ Free

Q: วันที่แข่งรอบ Short program คุณก้าวขาออกมา (step-out) ตอนกระโดด 4T ด้วย...

ว่ากันตามจริงคือผมยังไม่ค่อยคืนฟอร์มกับ 4T เท่าไหร่น่ะครับ มันเป็นตัวทำแต้มของผม และคะแนนก็เยอะด้วย อย่างแรกเลยคือผมรู้สึกเหมือน... ผมขาดสัมผัสของการรับรู้การแข่งขัน (T/N ไม่รู้จะแปล " intuition/勘" ออกมายังไงดีค่ะ... จะว่า "สัญชาติญาณการแข่งขัน" ก็ไม่ใช่ คล้ายๆ กับว่าน้องจะ -หลุด- ไปบางช่วง บางช่วงที่ต้องจิกตัวเองตลอดเวลาว่านี่กำลังแข่งอยู่นะ อะไรทำนองนี้น่ะค่ะ //ตามความเข้าใจ) เพราะผมไม่คุ้นกับบรรยากาศตึงเครียดในช่วง public practice กับช่วงวอร์มอัพ 6 นาทีมาก่อน ผมถึงขาดสมาธิจดจ่อในสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่

Q: แต่คุณก็ยังทำคะแนนนำ ได้ถึง 95.20 คะแนน...

ครับ ความผิดพลาดของ 4T ไม่รุนแรงเท่ากับการล้มลงไปเลย หรือการเปลี่ยนไปกระโดด 2T แทน เป็นแค่ step-out.... และผมก็คิดว่าการซ้อมหนักในช่วง 3 อาทิตย์ที่ผ่านมาทำให้ส่วนที่เหลือของโปรแกรมออกมาดี มากจนพอจะชดเชย 4T ที่ผมพลาดไปครับ

Q: ในรอบ Free skating คุณพลาดทั้ง 4S และ 4T ทั้ง 2 ครั้ง...

ครั้งนี้เหมือนความรู้สึกผมมันแกว่งไปตามสถานการณ์รอบข้างครับ อย่างบรรยากาศในสนาม... หรือคู่แข่งคนอื่นๆ เป็นความอ่อนแอ (ในจิตใจ) ของผม... ผมสามารถกระโดดได้ในตอนซ้อม แต่ทำไม่ได้ระหว่างที่แข่ง ซึ่งมันมีความหมายสำหรับผม ทำให้ผมต้องไปทบทวนวิธีการฝึกซ้อมของตัวเอง และการเตรียมตัวก่อนแข่งซะใหม่ จริงอยู่ ผมทำได้ทั้งสองโปรแกรมที่ GPF... ส่วน Cup of China กับ NHK Trophy มีกำหนดการแข่งที่ค่อนข้างกระชั้น ไม่ทิ้งช่วงห่างกันมาก โค้ชกับผมก็คิดกันว่า "ถ้าผมเคยทำอย่างนี้ (CoC) ตอนนี้ทำอย่างนี้ (NHK) ต่อไปก็จะเป็นอย่างนี้ (GPF)" แต่ครั้งนี้ผมทิ้งช่วงห่างนานถึง 3 เดือน สภาพจิตใจของผมก็เปลี่ยนไป (T/N เอาใจออกห่างจากการแข่งและการสเก็ต) ผมคิดว่ามันทำให้เกิดช่องว่างเล็กๆ ในส่วนการรับรู้ของผมครับ

Q: คุณกระโดด 4S ได้อย่างไม่มีข้อผิดพลาดเลย (clean) ตอน public practice

ครับ ผมไม่เป็นห่วง 4S เลยเพราะว่าอัตราการกระโดด (สำเร็จ) ของผมคงที่กว่า 4T แม้แต่ตอนที่ซ้อมอยู่ที่ญี่ปุ่น ผมก็กระโดดได้ clean ทุกครั้ง โค้ชบอกว่า "ดีเลย!" ผมก็เชื่อมั่นในความรู้สึกของผม แต่สุดท้ายก็กลายเป็นว่า... มันไม่มีความหมายอะไรหรอกครับถ้าผมไม่สามารถกระโดดได้ในการแข่งขันจริง

Q: คุณได้เหรียญเงิน โดยที่ทำคะแนนในรอบ Free ได้ 175.88 เป็นลำดับที่ 3...

ผมอยากพูดอย่างนี้นะครับว่า 178.88 ถือเป็นความพยายามมากๆ ตั้งแต่เปลี่ยนจาก 4S มาเป็น 2S แทน, ล้มกับ 4T ทั้ง 3 ครั้ง โดยรวมแล้วผมต้องเสียไปถึง 20 คะแนนได้... แต่ผมก็ได้คะแนน GOE (Grade Point Execution = คะแนนความสมบูรณ์ของท่า) มา และผมมีความรู้สึกว่า ผมได้คะแนนจากการแสดงออก, และคะแนนทักษะมามากด้วย ซึ่งตรงส่วนนี้ช่วยผมไว้มากเลย

Q: คนที่ลงแข่งต่อจากคุณก็คือคุณ Fernandez ...

ตอนนั้น Javier ลำบากมากครับที่ต้องสเก็ตต่อจากผม ไหนจะมีดอกไม้ ตุ๊กตาเต็มสนาม บรรยากาศภายในสนามก็วุ่นวายและเสียงดังมาก แล้วโค้ชก็กำลังดูผมแข่งอยู่ระหว่างที่เขาซ้อมอยู่คนเดียวข้างหลัง... จนกระทั่งถึงคิวเขา พอลงมาถึงสนามแล้วโค้ชถึงตามมาสมทบ ที่เขาสามารถทำโปรแกรมออกมาได้ดีขนาดนั้นก็มาจากความพยายามของเขาเองจริงๆ

(To be continued)

**ช้าไปหลายวันเลยทีเดียว แล้วพาร์ทสุดท้ายนี่ก็เริ่มยากละ... (กำลังจะบอกว่ารอบบนี้จะหายไปนานกว่านี้?) แง๊...!! จะพยายามจิกตัวเองแรงๆ ให้รีบมาต่อไวๆ นะครัชชช**